Artikelen
China
[een selectie]
In China ben ik constant geïnspireerd
Fotografe Yilan Yuen
[De Pers, 17 september 2009]
Yilan Yuen (32) is derde-generatie Chinese in Nederland. Ze groeide op in Veldhoven, waar haar opa het restaurant Mei-Wah (Mooi Land) begon, dat nog steeds bestaat. ‘Mijn grootouders komen uit de provincie Guangdong, uit het district Bao’An,’ vertelt ze. ‘Het is een district van heel oude vissersdorpjes.’
Vorig jaar mei vertrok Yuen, die de Foto Academie Amsterdam deed en voor verschillende bladen werkte, naar China voor haar fotoproject Chinaware. Het was de bedoeling dat ze een half jaar zou blijven. Het half jaar werd een jaar en binnenkort gaat ze in Nederland alles regelen om […]
Elite doet niet aan politiek
Journaliste Lijia Zhang sluit tweede ‘1989’ uit
[De Pers, 3 juni 2009]
‘Een tweede ‘89 zie ik niet gebeuren,’ zegt Lijia Zhang stellig. ‘Daarvoor is de stedelijke elite veel te tevreden. En zonder hun steun zal er geen landelijke protestbeweging mogelijk zijn.’ Zhang (45), die in Peking werkt als journalist voor diverse Engelstalige media, was twintig jaar geleden een fabrieksmeisje. Haar arbeidseenheid organiseerde een demonstratie in Nanjing, als steun voor de studenten op het Tiananmenplein in Peking.
Op het dakterras met uitzicht over de Bund, de beroemde rivierboulevard van Shanghai, nipt Zhang van haar jasmijnthee. Aan de overkant van de rivier knipperen lichtreclames […]
Tibet boft met China, vindt China
Vijftig jaar na bloedige opstand
[De Pers, 9 maart 2009]
Het was weer zover, vorige week. Miao, Oeigoers, Bai, Dong, Tujia en Tibetanen verschenen in Peking in vol ornaat, gehuld in kleurige sjaals, glimmende huiden, versierd met bellen en verzilverde tooien. Tijdens het jaarlijkse volkscongres van de Chinese Communistische Partij verzamelen de afgevaardigden van alle ethnische minderheden zich voor de Grote Hal van het Volk op het Plein van de Hemelse Vrede. Zo ziet de Chinese regering het graag: vrolijke, gelukkige minderheden, van wie sommige zich dankzij de Communistische Partij autonoom mogen noemen binnen het verenigde China.
De Tibetanen zijn zo’n autonome groep. […]
Huisschool van Confucius
‘De kinderen worden gelukkiger’
[De Pers, 2 maart 2009]
‘Vrienden die van ver komen, ontvangen we met open armen.’ Losjes zegt een meisje van een jaar of acht een paar zinnen van Confucius op. Lili Yao, een van de leerkrachten op de Confucius huisschool, hoort het tevreden aan. Ze wijst op het portret van de oude leermeester boven de open haard. ‘Respect en tolerantie voor mensen die anders zijn, is een van de kernwijsheden van Confucius,’ zegt ze.
De school is gehuisvest in een villa in een van Shanghai’s nieuwste buitenwijken, een uur gaans van het centrum. In de woonkamer staat een piano, […]
Wees patriot en koop een appartement!
Het wordt een moeilijk Jaar van de Os. De Chinese regering roept haar burgers op meer te consumeren
[De Pers, 26 januari 2009]
Het Jaar van de Os is begonnen. Het vuurwerk knettert nog na en zal de komende twee weken de kop op blijven steken om de goede geesten – de kwade zijn met Oud op Nieuw met urenlang, hels geknal verjaagd – te verwelkomen.
Miljoenen families zijn dezer dagen druk in de weer om het geluk voor het nieuwe jaar af te dwingen. Vijf dagen lang mag er niet geveegd worden, anders veeg je het geluk de deur uit. Om dezelfde […]
Bruisend Joods Buitenland: Shanghai
[Joods Journaal, nummer 38, winter 2006]
Wie Shanghai bezoekt, wil de Bund zien: de rivierboulevard die met haar koloniale architectuur sinds het begin van de twintigste eeuw de pracht en praal van het ‘Parijs van het Oosten’ vertegenwoordigt. En wie over de Bund wandelt, gaat vanzelf een kijkje nemen in het Peace Hotel, het fraaiste staaltje van Art Deco-architectuur in het verre oosten.
Het Peace Hotel, oorspronkelijk Cathay Hotel genoemd, werd gebouwd door de Britse architecten Palmer en Turner in 1929, in opdracht van projectontwikkelaar Victor Sassoon. Hij was een telg van de Sefardisch-joodse familie Sassoon uit Bagdad. Aangetrokken door de handelsmogelijkheden […]
Artikelen
Zuid-Afrika
[een selectie]
Mijn boek is hét antwoord op onze problemen
Bezoek aan de Zimbabwe International Book Fair.
[Cultureel Supplement NRC Handelsblad, 11 augustus 2000]
Boeken hebben geen prioriteit in Afrika, en buitenlanders komen er steeds minder op de boekenbeurs in Harare. Het weerhoudt de aanwezige schrijvers en uitgevers niet van levendige discussies.
Harare
‘welke rivier hebben we hier?’
zei de man.
‘geen,’
zei de adjudant.
‘oh, bruggen,
hoe beloof ik bruggen zonder een rivier?’
smachtte de man.
Het is woensdagavond in het Book Café in Harare. Een dag van nationale staking, afgekondigd door de vakbonden en de oppositie als protest tegen de aanhoudende wetteloosheid in Zimbabwe. Het Book Café is De Balie van Harare. Maar dan op z’n Afrikaans. Het bevindt […]
De echte Trauerarbeit komt nog
Gesprek met de Zuid-Afrikaanse schrijfster Marlene van Niekerk
[Cultureel Supplement NRC Handelsblad, 4 februari 2000]
‘Triomf’ heet de roman van Marlene van Niekerk en zo heet ook de verloerderde blanke wijk waar de hoofdpersonen wonen. De reacties logen er niet om. Was dit boek nou wat Zuid-Afrika nodig had?
Het moest een statement zijn, een afrekening. Het was eind 1993. Terwijl Zuid-Afrika zich opmaakte voor de eerste democratische verkiezingen, naderde Marlene van Niekerk haar veertigste verjaardag. “Ik zei tot mezelf: Van Niekerk, dit is een mijlpaal in je leven, je moet iets doen! In de lucht hing een gevoel van: nu krijgen we […]
Onder het tapijt geveegd
Bessie Head schreef tegen het slachtofferschap.
[Cultureel Supplement NRC Handelsblad, 28 mei 1999]
Serowe
“Geen liefde, geen familie, geen wortels.” Zo vat de negenenzestigjarige Cassim Kikia de tragiek van het leven van Bessie Head samen. We praten in het stoffige kantoortje achterin zijn winkel in Serowe. Naast de winkel, onder een groene doornboom, timmeren een paar jongens aan zelfontworpen teilen en emmers van blik. Een stel koeien loopt traag en snuivend voorbij. Aan de overkant biedt een winkeltje ‘blokken ijs’ te koop aan.
In dit uitgestrekte dorp aan de rand van de Kalahari-woestijn in Botswana schreef Bessie Head bijna haar hele oeuvre: vijf romans, […]
Mijn berouw is groot maar niet absoluut
Schrijver Mark Behr: dubbelspion in Zuid-Afrika.
[Cultureel Supplement NRC Handelsblad, 22 januari 1999]
De Zuid-Afrikaanse schrijver Mark Behr was een prominent lid van de linkse studentenvakbond. Tegelijk werkte hij als informant voor de Zuid-Afrikaanse veiligheidsdienst en ten slotte werd hij zelfs dubbelspion voor het ANC. “De grootste vraag was de moeilijkste: waarom?”
Toen zijn oom, een kolonel in het Zuid-Afrikaanse leger, hem in de winter van 1986 vroeg of hij een betaalde informant wilde worden, aarzelde Mark Behr, toen 22 jaar, geen seconde. Hij werd een politiespion met een rang en een salaris en alles wees erop dat Behr daarmee zijn eigen ondergang […]