De Limburger, 4 juni 2021

Waarom gaat het in de migratiediscussie in De Limburger vrijwel uitsluitend over asielzoekers? Een hardnekkig misverstand. Word wakker, zou ik zeggen, welkom in de nieuwe wereld: Nederland groeit al jaren hard door migratie uit andere EU-landen. Ook in 2020 was dat weer meer dan de helft (54 procent). De rest van de nieuwkomers bestond uit mensen uit Azië (16 procent, vooral uit India en China), Amerika (11 procent), Afrika (7 procent), en uit terugkerende Nederlanders (11 procent). Van alle mensen die binnenkomen krijgt circa 6 procent asiel. (Cijfers CBS)

Wat interessant is: een groot deel van de migranten vertrekt ook weer. In 2020 kwamen 219.250 mensen Nederland binnen, terwijl er 151.671 vertrokken, twee derde van de totale migratiestroom. Mensen bewegen over de wereld, zelfs in het coronajaar. Om te werken, te studeren, te trouwen. Ook niet-westerse migranten staan niet stil. Van de 750.000 niet-westerse migranten die volgens Wilders ‘tijdens tien jaar Rutte’ zijn binnengekomen, hebben 470.000 Nederland weer verlaten (bron: Nieuwscheckers.nl, factcheckers Universiteit Leiden). Maar dat zei Wilders er niet bij: je moet je achterban niet wijzer maken dan ze is.

Van de personen met een niet-westerse achtergrond heeft trouwens een deel de Nederlandse nationaliteit. Zo valt ook mijn dochter formeel onder de noemer ‘niet-westers’, omdat zij in Johannesburg geboren is. We leven, ook in Limburg, in een geglobaliseerde wereld. Een omvangrijke groep Limburgers, zo blijkt uit de verkiezingen, voelt zich hierdoor bedreigd. Dat verdient terecht aandacht. Maar het schiet niet erg op als mensen tegenover elkaar komen te staan als zijnde ‘voor’ of ‘tegen’ migratie en het dan vrijwel uitsluitend over asielzoekers gaat, een minderheid van de instroom.

Intussen is de reële migratie een flinke kluif: hoe gaan we ermee om? Hoe bestrijd je de uitwassen van het vrije verkeer van mensen binnen de EU, van verdringing van de oorspronkelijke bevolking, van uitbuiting van arbeidsmigranten (Linne!), van schaarste aan huizen, voorzieningen en natuur? Gooi je de deuren dicht, zoals de Britten? In Groot-Brittannië wordt inmiddels moord en brand geschreeuwd: het economisch herstel na corona dreigt te stokken door een enorm tekort aan arbeid. In sommige Britse steden zijn er twintig banen voor elke werkzoekende, meldde The Guardian. EU-arbeiders blijven weg door alle nieuwe Brexit-regels.

Het migratieprobleem dat Limburgers hebben draait om iets anders: angst voor verlies van cultuur, van eigenheid. Wie in Heerlen in de krappe, multiculturele wijk Eikenderveld woont heeft daar meer last van dan wie een villa bewoont op de Welterlaan. In Sint Pieter woon je in een ander Maastricht dan in Wittevrouwenveld. Woningbeleid is dus essentieel. In Wittevrouwenveld is daar nu aandacht voor: nieuwbouw voor Maastrichtenaren met verschillende portemonnees.

Maar de angst voor verlies van tradities speelt niet alleen in kleinbehuisde wijken, blijkt uit de lezersinterviews in De Limburger. Ook dat is dus een misverstand. Een gepensioneerd, welgesteld echtpaar uit Reuver maakt zich grote zorgen over veranderende waarden en normen, over cultuur die verloren gaat. Goed, laat daar de discussie dan over gaan. Waaruit bestaat dat verlies precies? Worden Limburgse schrijvers, kunstenaars of schutterijen in hun creativiteit of bestaan bedreigd?

‘Nu al woedt de discussie over straatnamen, standbeelden en carnaval,’ stelde het gepensioneerde paar. ‘Je mag al bijna niet meer als Chinees of Eskimo verkleed gaan.’ Inderdaad: stelt u zich eens voor hoe het is als iemand tijdens Leidens Ontzet als Limburger verkleed gaat met een vlaaienhoed. Hoe zou u zich dan voelen? Straatnamen, standbeelden: wordt het niet tijd om daarover discussies te voeren? Welke helden zijn nog helden en waarom hebben we ze ooit vereerd? Kijk vooruit, vraag ik u, laat de toekomst niet in het verleden liggen.