In Nederland
KONINGSPECH
[De Stemming, L1-radio, 20 oktober 2013]
Er lijkt dezer dagen geen zegen te rusten op activiteiten die voor onze Koning op het programma staan. Een bezoek aan Moskou – om het Nederland-Ruslandjaar af te sluiten – is onzeker geworden. Naar verluidt had Poetin verleden maand al een aantal uren in de keuken gestaan om hoogstpersoonlijk zijn recept uit te proberen van de koninklijke wild-borsjt, een heerlijke nationaal gerecht dat op het menu niet mocht ontbreken. Voor het schieten van het benodigde wild had hij speciaal een paar jonglieden uit de Siberische bossen gerecruteerd, allemaal gezonde jongens zonder verkeerde neigingen. Halal geschoten wild, zeg maar, maar dan christelijk.
He, daar hadden Willem Alexander en Maxima nou echt zin in, Moskou, sneeuw en borsjt. Maar toen kreeg Poetin de pest in, eerst die rottige greenpeace-activisten en toen die beledigende arrestatie van zijn man in Den Haag, een van zijn besten, een man met een gezonde dronk, en een echte pater familias die zich door zijn kinderen niet de wet laat voorschrijven, zoals in Nederland gebeurt.
Er moest iets gebeuren. Maar wat? In het Kremlin ijsbeerde de president van Rusland door zijn kamer. Zijn adviseur, die wat bleekjes bij de deur had postgevat, hield zich koest. Poetin wierp een woeste blik op hem: ‘Man, denk na!’, viel hij uit. Bij de adviseur ging ineens een lichtje branden. ‘Die Hollanders,’ opperde hij voorzichtig, ‘die hebben toch een tweede man. U weet wel, die Onno, die hier dik doet met de oppositie, is die niet… eh.. van de verkeerde kant?’
Poetin’s gezicht klaarde op: ‘Waarom heb ik daar niet eerder aan gedacht? Aan de slag, jij. We gaan die man eens even goed laten schrikken.’
Gaan of niet gaan? In elk geval zal het koninklijk paar de borsjt lang zo lekker niet smaken. De sneeuw lijkt modderig geworden, de hemel boven Moskou grijs.
Dichter bij huis zitten we met de toekomstige Koning Willem Alexander tunnel, een Maastrichts prestigeproject dat, zeg maar, in een donkere tunnel is beland nu bekend is geworden dat de werknemers worden uitgebuit. De slaven van de A2, kopte De Limburger. Portugese en Poolse mannen, die veelal vakwerk doen dat hier moeilijk verkrijgbaar is, dragen maandelijks een kleine duizend euro aan woon- en reiskosten af, terwijl ze met drie man in een flat van 350 euro wonen en op loopafstand van het werk zitten. Social dumping heet dit fenomeen – het uitbuiten van arbeiders uit armere EU-landen door malafide bedrijven, in dit geval het Ierse Rimec.
Dit verhaal gaat nog een flinke staart krijgen. Dus als ik koning was, zou ik toch maar even wachten met een toezegging voor de opening over een paar jaar.
[luister hier naar radiouitzending De Stemming van 20 oktober 2013]